Ik herinner mij het nog goed. Ik was 5 jaar oud. Ik zat met mijn ouders aan tafel tijdens het avondeten. We aten spinazie. Plotseling zei mijn moeder “je lichaam heeft ijzer nodig en dat zit in spinazie”. Heeft mijn lichaam ijzer nodig?! Verbaasd keek ik naar mijn lepel. En buiten zag ik een auto passeren. Ik kon mij toen niet voorstellen dat er ijzer in mijn lichaam zat.
Later keek ik naar een nieuwe aflevering van de tekenfilm Popeye op de televisie. Hij zou ijzersterk worden als hij een blik spinazie at terwijl hij in een benarde situatie zat. Dit zou komen omdat spinazie veel ijzer zou bevatten. Zouden de volwassenen stiekem groenten, zoals spinazie, bij de kinderen promoten om hun superkrachten te beloven als je maar genoeg groenten eet, dacht ik?
Het geheim van het ijzer in spinazie en in de lepel
Hoe kan het dat ik het metaal ijzer wel kan zien aan bijvoorbeeld een lepel of een auto, maar dat ik het nergens zie in de spinazie? En in die spinazie is het nog eetbaar ook! Mijn vraag bleef lange tijd onbeantwoord.
Pas op de middelbare school leerde ik tijdens de scheikundelessen dat metalen, zoals ijzer, in verschillende vormen kunnen voorkomen. De chemische verbinding van een element (atoom) bepaalt welke eigenschappen dat element uiteindelijk zal krijgen.
Met metaal, dat ongebonden is, kan men de toepassing overal in ons leven zien. Van bestek tot auto’s en vliegtuigen. Wanneer een metaalatoom gebonden is met een ander soort atoom, bijvoorbeeld een niet-metaal, dan krijgt men een zout. Het spreekt voor zich dat een zout hele andere fysieke eigenschappen heeft dan puur metaal.
Elementen en moleculen
Zo zijn er vele chemische verbindingen mogelijk met de diverse elementen. Elementen zijn de bouwstoffen waar moleculen uit bestaan. Er zijn miljarden verschillende moleculen mogelijk. Een bijzondere groep stoffen zijn de moleculen die organische verbindingen vormen.
Organische verbindingen
Bij organische verbindingen zijn de koolstofatomen als schakels van een ketting aan elkaar geregen. Deze koolstofketens zijn de basis van organisch leven. Vaak treft men daar ook andere elementen aan zoals zuurstof, waterstof, stikstof en fosfor. De meest bekende vormen van organische verbindingen zijn: eiwitten, vetten, koolhydraten, enzymen en vitaminen.
Metalen in organische verbindingen
Een organische verbinding kan een metaalatoom bevatten. Voorbeelden van metalen zijn ijzer, chroom, magnesium, calcium, zilver, platinum, aluminium, natrium en kalium. Een metaalatoom geeft het organische molecuul een hele specifieke functie. Zo heeft hemoglobine een ijzeratoom waardoor hemoglobine in staat is om zuurstof aan zich te binden. Vitamine B12 heeft in het midden een kobaltatoom waardoor B12 zijn specifieke eigenschappen krijgt.
Een bijzonder voorbeeld zijn de moleculen van hemoglobine en chlorofyl. Beide organische verbindingen zijn nagenoeg identiek aan elkaar. Waar hemoglobine een ijzeratoom heeft zitten, heeft chlorofyl een magnesiumatoom. Het lijkt een klein verschil maar beide stoffen verschillen sterk van elkaar. Een metaalatoom bepaalt in grote mate de eigenschappen van een organisch molecuul.
Elementen in de aardkorst
In de aardkorst vindt men van nature ongeveer 90 elementen. De elementen, die een belangrijke functie hebben voor onze gezondheid, worden mineralen genoemd. Voorbeelden van mineralen zijn: calcium, magnesium, fosfor, kalium, natrium, chloor, ijzer, jodium, koper, zink, selenium, mangaan en molybdeen.
De vorm waarin het mineraal zich bevindt is belangrijk
En nu komt het: voor ons lichaam is het niet alleen van belang met welk mineraal het te maken heeft, het is zelfs van groter belang in welke VORM dit mineraal aanwezig is. Ruwweg kun je deze vorm indelen in anorganisch gebonden (bijvoorbeeld als zout) of organisch gebonden zoals gebonden met een eiwit.
De biochemische processen in ons lichaam zijn afhankelijk van organische stoffen. Wil je lichaam mineralen goed kunnen verwerken, dan moeten deze organisch gebonden zijn. Daarmee valt of staat het vermogen van het lichaam om een mineraal op te nemen of juist uit te scheiden.
Binding van mineralen aan een organisch molecuul
De mineralen in de aardkorst vinden hun weg naar je lichaam via het plantenrijk. Daarbij zorgen micro-organismen ervoor dat de mineralen aan een organisch molecuul gebonden worden. Zoals de natuur bedoeld heeft, worden de mineralen gebonden aan het organische wondermolecuul fulvinezuur. Hier kunt u meer lezen over unieke eigenschappen van fulvinezuur.
Mineralen: giftig of niet?
Ook de elementen die men als dubieus beschouwt, zoals aluminium, komen van nature in de planten en ook in onze gewassen terecht. De aardkorst bevat gemiddeld maar liefst 8% aluminium. Daardoor is het niet verwonderlijk dat sommige groenten en fruit, zoals bananen, selderij, ananas, komkommer, aardappel en tomaten van nature veel aluminium bevatten.
Zelfs bij het eten van een banaan zou je theoretisch al zoveel aluminium binnenkrijgen, dat je hierdoor vergiftigd zou worden. Waarom dat niet gebeurt, is omdat het aluminium in onze groenten en fruit organisch gebonden is. Hierdoor scheidt het lichaam dit aluminium direct uit, waardoor het zich niet opstapelt in de lichaamscellen. Bruikbare mineralen neemt het lichaam op. Door dit mechanismen kan je nooit een teveel aan organisch gebonden mineralen innemen. Je hoef dus niet bang te zijn dat je lichaam te veel mineralen of de ongewenste mineralen binnenkrijgt als de mineralen organisch gebonden zijn.
Uitgeputte, mineraalarme aarde
Na vele lepels spinazie begrijp ik al heel lang, dat mineralen van plantaardige of dierlijke oorsprong moeten zijn, zodat je lichaam deze volledig kan assimileren. Helaas is het nagenoeg onmogelijk om voldoende mineralen en sporenelementen via voeding binnen te krijgen, zelfs als je volledig biologisch zou eten. De reden is dat de hoeveelheid mineralen de laatste decennia drastisch zijn afgenomen door de te intensieve landbouwmethodes en het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Hierdoor is de bodem uitgeput geraakt. Je zou per dag kilo’s groenten en kilo’s fruit moeten eten om van enkele mineralen voldoende binnen te krijgen. Sommige sporenelementen zijn zelfs geheel uit onze voeding verdwenen.
Mineralen en sporenelementen zoals de natuur bedoeld heeft
De mineralen uit de Rocky Mountain Oermineralen zijn afkomstig van de resten van een prehistorisch regenwoud in de zuidelijke Rocky Mountains. Ongeveer 70 miljoen jaar geleden werd dit regenwoud met zijn vruchtbare en mineraalrijke bodem vol fulvinezuur, door een vulkaanuitbarsting bedolven onder een laag lava. Hierdoor werd het oerwoud volledig afgesloten van water en lucht waardoor de biologische structuur van de plantenresten behouden is gebleven. Deze plantenresten werden hierdoor goed geconserveerd en beschermd tegen alle externe milieu-invloeden.
Meer dan 80 mineralen en sporenelementen uit een prehistorisch regenwoud
SomaVita® Rocky Mountain Oermineralen bevat minstens 80 verschillende soorten mineralen en sporenelementen afkomstig van de unieke resten van dit prehistorisch regenwoud. Deze mineralen zijn op natuurlijke wijze gebonden met fulvinezuur. Hierdoor kan je lichaam deze mineralen zeer goed opnemen.
100% zuiver en natuurlijk
Door een geavanceerde extractie-methode blijft de natuurlijke structuur van het fulvinezuur met de plantaardige mineralen behouden. Hierbij wordt uitsluitend gebruik gemaakt van zuiver water. Het resultaat is een vloeibaar mineralencomplex dat 100% zuiver is en vrij van iedere mogelijke verontreiniging.